1 maand gehad, 3 te gaan

9 maart - De eerste maand in Zuid-Afrika zit er al op en nog 3 te gaan. Voor mijn gevoel is de tijd omgevlogen en heb ik nog niet heel veel bereikt hier op mijn stage, maar daar gaat binnenkort hopelijk snel verandering in komen. Volgende week ga ik mijn eerste metingen voor mijn onderzoek doen dus hoop dat dat allemaal goed gaat en dat de groepen aanwezig zijn. 18 maart begint hier de school vakantie (t/m 5 april) en er is gevraagd of het team hier een Holiday Program in elkaar wilt zetten. Het schijnt dat eenzelfde plan er al ligt voor de zomervakantie in December alleen was dat blijkbaar één grote flop. De stagiaires die er al wat langer zijn zien daarom deze vakantie ook niet echt een succes worden. De factor die volgens mij redelijk verantwoordelijk is voor het falen van het programma is de ontbrekende manager die blijkbaar de hele zomervakantie niet op het sportcentrum aanwezig is geweest. Ze zegt dat ze er nu wel bij is, dus laten we daar vanuit gaan. Of ik er bij zal zijn is nog maar de vraag, aangezien de WGILS, BIA en YL op kamp gaan in de vakantie en Stefan graag heeft dat ik meega. Op zich heel interessant als het net zo zal zijn als mijn eerste dagen tijdens de introductie, dan worden er tenminste echt stappen gezet met de kinderen.

12 maart - Vandaag ga ik met mijn hostmama, het alarm en de buurmeisjes naar een soort fundraiser. Het is op een school in de buurt en er zijn een heleboel kraampjes en er is van alles te doen. Zodra we aankomen wordt ik vrijwel meteen bij het kraampje om te schminken gedumpt zodat ik een collega van mijn hostmama kan helpen. Na de eerste paar kinderen verpest te hebben, gingen mijn spidermans, batmans, piraatjes, vlindertjes en prinsesjes best okee (heb in ieder geval geen klachten ontvangen en ik was er zelf heel trots op ^͜^ ). Wat er voor de rest op het veld gebeurde is me lichtelijk ontgaan omdat het schminktentje rete populair was. Continu was het weer duwen en trekken voor wie er op de stoel mocht komen zitten haha. De camera had ik wel meegenomen, maar aan mijn buurmeisje gegeven die hem op het eind (3 uur later) met 150 foto’s rijker terugbracht… Om 1 uur waren we weer thuis en was het plan om naar Kaapstad te gaan en daar een nachtje te overnachten met als doel naar Robbeneiland te gaan of de Tafelberg op te gaan, dat hing af van het weer. Dinsdag had ik Agreeneth gevraagd of ze mee wilde, ze hield niet zo van bergen opwandelen maar als ik dat graag wilde, dan ging ze wel mee. Vrij essentieel voor mij is dat ik iemand vind die mee wilt, maar helaas mocht het niet zo zijn. Vrijdag kwam dan toch de conclusie dat het misschien een ander weekend kon, want ze was te moe (van het niks doen op het sport centrum) oftewel: te lui… Frustratie peil stijgt alweer boven m’n hoofd uit maargoed. In plaats van de trein naar Kaapstad werd het vetkoek maken met mijn hostmama. Vetkoek is een typische Zuid-Afrikaanse snack en het lijkt op een soort kale oliebol met niks erin, ook nauwelijks smaak. Ik mag het deeg maken aangezien het er anders niet van komt, mijn hostmama is namelijk ook al te moe om ook nog maar iets te doen vandaag. Ik mag me dus uitsloven op het deeg, wat na een flinke vechtpartij mag gaan rijzen (ik twijfelde heel erg of het niet ‘reizen’ was, maar dat zou raar zijn: waar naartoe dan? Haha). Nadat het deeg op het oog verdrievoudigd was, konden we het in stukjes gaan verdelen en kon het in de pan met olie gefrituurd worden. We hebben enorm veel deeg dus we gebruiken de helft om een brood van de te maken. Het eet allebei op zich lekker weg maar je moet er zeker niet te veel van eten. De rest van mijn dag vul ik met een aantal afleveringen Pretty Little Liars en zo krijg ik de dag wel om.

13 maart - Nadat ik weer eens lekker heb uitgeslapen (tot half 9) heb ik ook weer eens lekker uitgebreid gedoucht terwijl mijn hostfamilie naar de kerk is. Zodra ze terug zijn ben ik eigenlijk net klaar met ontbijten en gaan we richting Paarl. Op zoek naar anti muggen/vliegen spul. We zijn al een tijdje op zoek naar een ventilator maar in Mbekweni hebben ze alleen superdeluxe versies die 370 rand kosten. In een of ander Japans rotzooi winkeltje vinden we een simpele versie die 200 rand kost, beter dus. Ze proberen ons nog een kapot showmodel aan te smeren, maar ik sta erop dat we eentje in een doos willen. Dat blijkt ook nogal lastig te zijn aangezien ze met z’n vieren in een doos zitten, maar de verkoper haalt graag alles eruit om mij een setje mee te geven in de doos. Stomverbaasd kijkt de verkoper me aan als ik zeg dat ik hem zelf wel in elkaar zet thuis, alleen hoop ik wel dat alles compleet is. Een ventilator rijker gaan we richting Paarl Mall, waar we voor mij nog gaan kijken bij wat winkels waar ik een laptop zou kunnen kopen. Ik heb van een aantal winkels wat informatie gekregen dus dan kan ik eens gaan uitzoeken of er iets sjuns tussen zit. Een uitstapje wat hooguit 2 uur had hoeven duren, heeft door mij grote vriendin Kanya 3x zo lang geduurd. Eenmaal thuis aangekomen hebben we eindelijk gegeten en daarna heb ik de ventilator in elkaar gezet onder toeziend oog van een verbaasde familie, haha. Hopelijk blijven de muggen en vliegen nu eens van me af als ik probeer te slapen.


Adiejeee