Croc farm, burning sunday and Bridge House

25 februari - De tweede stageweek alweer, time flies when you’re having fun! Alles kwa opdrachten wordt een beetje op pauze gezet aangezien de groepen die ik moet onderzoeken nooit compleet of gewoon helemaal niet aanwezig zijn. Vanochtend ben ik met Nceza opnieuw naar de dokter gegaan en heb ik opnieuw pillen en een zalf gekregen, dit keer wel de lichtere variant. Deze kunnen wel slaperigheid en duizeligheid veroorzaken en dat lukt deze pillen aardig. Misschien is het een combinatie met de warmte, maar vandaag voelt de dag toch wel extra zwaar en lang aan. Tussen het werken door probeer ik mensen te fiksen die dingen met mij willen doen, probleem is alleen dat de andere volunteers ook hun eigen planning hebben en de mensen uit de township die ik ontmoet heb zijn of mega lui of hebben geen geld. Als ik alleen al het woord ‘hiking’ zeg, haken de meeste al af. Maargoed, we zien wel waar het schip strand dit weekend.

27 februari - Vandaag zijn we met een 7-tal vrijwilligers naar de Crocodile Farm gegaan in Franschhoek. Na een busreis van Mbekweni naar Paarl en van Paarl naar Franschhoek kwamen we rond het middaguur aan bij de krokodillen. Voor een paar euro kregen we een erg leuke rondleiding waarbij er vanalles verteld werd over de krokodillen natuurlijk en daarna mocht je nog babykrokodilletjes vast houden. Iets wat bijna iedereen in de groep gedaan heeft, maar niet iedereen vertrouwde dat simpele elastiekje om de bek van dit kleine maar krachtige beestje, haha. Bij het maken van de foto moesten we van de gids geen ‘Cheeeese’ maar ‘Crocodiiiile’ zeggen, of voor de vrouwen: ‘Handbaaag!’ Er was ook nog de mogelijkheid om met de krokodillen te zwemmen (waarbij je veilig in een kooitje zit), maar dit was toch wel prijzig voor zwemmen met beesten die alleen maar liggen en weinig uitvoeren. De Crocodile Farm was verder niet heel erg groot en daarom zijn we wat gaan eten in het bijbehorende restaurant waar ik een overheerlijke milkshake had besteld <3 Ook kregen we per ongeluk een portie Fish & Chips te veel, maar die accepteerde we als goedmaker nadat we ruim een uur gewacht hadden op ons eten. Nadat we wat gerelaxt hebben bij het meertje, moesten we alweer de taxi terug hebben, want in de avond gaan er niet zo veel taxi’s meer terug naar Mbekweni. De taxi ritjes zijn een avontuur op zich. Als ze je zien langs de straat beginnen ze te toeteren en als je dan zwaait gaan ze vol op de rem om je vervolgens mee te nemen. ’s Avonds ben ik nog met Agreeneth en Mondi (allebei van SCORE) naar dé uitgaansplek van Mbekweni gegaan. Zoals verwacht had ik als enige witte nogal wat bekijks maar iedereen is erg vriendelijk op een paar vieze oude dronken mannetjes na. De drank wordt hier in grote getalen aan de bar gekocht en vervolgens in emmers met ijsblokjes op tafel gezet. Verder hebben een aantal groepjes ook een waterpijp bij zich, waar volgens mij meer in zat dan alleen een smaakje… Rond 12 uur zijn we al naar huis gegaan omdat we de volgende dag moesten helpen bij een evenement van SCORE.

28 februari - Vandaag staat er een voetbaltoernooi op de planning. Om 10 uur werden we verwacht op het veld en eenmaal aangekomen (om half 11) zat er nog niet veel actie in de tent… Blijkbaar is het normaal dat teams niet komen opdagen. Het was een toernooi bedoeld voor 9 teams, maar uiteindelijk waren er maar 4 teams. Last minute wordt er een schema gemaakt waarin de teams moeten spelen en toen konden we om half 12 toch echt beginnen. In de zon is het loeiheet (37 graden) dus iedereen zoekt een plekje in de schaduw om te kijken naar de wedstrijdjes. Ik denk dat we met ongeveer 5 vrijwilligers van SCORE present zijn, maar we hebben niet echt veel te doen. Mijn taak vandaag was alleen de uitslagen op een flipover schrijven (daar heb je wel echt één persoon de hele dag voor nodig inderdaad). Omdat er vandaag maar weinig teams waren zijn we rond half 1 alweer klaar en de andere teams spelen blijkbaar zaterdag tegen elkaar. Met een paar mensen besluiten we om de rest van de dag door te brengen in de Mbekweni Swimming Pool. De entree is 6 rand, dus dat is nog geen 50 cent. Daar kom je in Nederland toch geen enkel zwembad mee in, dat weet ik wel! Het viel me heel erg mee toen ik binnenkwam, een bad voor de kleintje, een normaal zwembad en wat schaduwplekjes. Het water liet het helaas niet toe om de bodem te zien, maar was wel lekker fris. Dikke prima dus om aan mijn kleurtje te werken! Als je als mlungu zijnde je in het zwembad begeeft, komt er al snel een zwerm kinderen om je heen die je overal volgt. Rustig aan de kant zitten zit er niet echt in aangezien de kinderen van alle kanten langs je vliegen om recht voor je neus een bommetje te maken. Van zwemmen wordt je altijd goed duf, dus vanavond ga ik lekker op tijd naar bed. Zeker omdat ik morgen wat eerder op moet. Ik ga namelijk met mijn host mama mee naar de school waar zij lesgeeft. :)

29 februari - Vandaag gaat de wekker om half 6 en opstaan kost me extra veel moeite aangezien de zon nog niet op is. Om half 7 gaan we thuis weg en stappen we op een busje dat geregeld is vanuit de school. Langs de route stappen er nog een aantal schoolkinderen in en wat me opvalt is dat ze allemaal blank zijn. De school, Bridge House, is een privéschool in de buurt van Franschhoek en aan de school te zien heb je aardig wat geld nodig om je kind er naar school te laten gaan. De eerste periode is m’n hostmama vrij en gaan we alle klassen langs om de aanwezigheid te checken. Bij iedere klas waar ze binnenkomt zegt ze ‘Good morning grade …’ en dan zeggen alle kinderen lekker monotoon ‘Molo mama Bongo, unjani (Hallo mama Bongo, hoe gaat het?’ ‘Ndipilile, enkosi grade … (het gaat goed, bedankt grade …)’ Daarna ontmoeten we nog een paar andere leraren en het schijnt dat ik een veelbesproken onderwerp ben. Mijn hostmama is zowat de enige donkere leerkracht en leert de kinderen de basics van Xhosa. Sommige kinderen hebben er aanleg voor en andere niet echt. De school zelf is echt heel erg netjes en heeft wat weg van een luxe resort. Overal het mooiste groene gras, mooie bloemen, schone wandelgangen, een enorm groot sportveld, tennisvelden en zelfs een eigen zwembad. De klassen zijn ook een stuk kleiner, namelijk hooguit 20 kinderen, waar de scholen hier in Mbekweni makkelijk klassen van over de 50 kinderen hebben. Na schooltijd (2 uur) blijven een aantal kinderen om huiswerk te maken totdat hun ouders ze op komen halen en een aantal kinderen willen graag voor mij voorlezen. Nadat ik zo’n 5 keer hetzelfde verhaaltje had gehoord van verschillende kinderen werden de laatste kinderen rond 4 uur opgehaald. Voor een aantal kinderen stond er nog een les kanoën op de planning en ik mocht ook mee het water op. Op school hebben we dat ook een aantal keer gedaan dus dat moet te doen zijn dacht ik. Eenmaal in de boot kwam ik er al snel achter dat ze mij een erg onstabiel bootje hadden gegeven en de eerste minuten waren dan ook erg wiebelig! Het viel me mee dat ik maar één keer omgekieperd was alleen terug in de boot komen ging niet zo soepel totdat iemand me kwam helpen haha. Op het eind ging het redelijk goed en heb ik nog wedstrijdjes met de kinderen gedaan. Een hele beleving dus, een dagje Bridge House! Gelukkig kregen we een lift naar huis en waren we rond het gebruikelijke tijdstip thuis. De shop was wel al dicht dus er werd wat eten in elkaar geflanst met de dingen die nog in huis waren, wat resulteerde in aardappelpuree en een prutje van groente, knakworst en een kruidensausje. Vandaag dus een leuk dagje gehad maar morgen extra hard aan de bak, anders heb ik niks te melden woensdag op de vergadering ;)

Adiejeee
xxx Rachelle