De eerste weken Zanzibar
Door: Rachelle Maassen
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
28 Februari 2018 | Tanzania, Stone Town
6 februari - Na afscheid te hebben genomen van de mensen in Arusha vervolg ik mijn reis. Op het vliegveld wordt er nog even moeilijk gedaan over mijn handbagage koffer die niet in de cabine zou passen….. *zucht* En voor iedere kilo moet ik 10.000 shilling betalen.. Naja, alle zware spullen dan maar in mijn rugzak gepropt waardoor ik uiteindelijk 60.000 shilling neer moest leggen.. Toch weer makkelijk verdiend met een beetje toeristen pesten.. Eenmaal in het vliegtuig zat het met zo’n 20 passagiers nog niet eens half vol en had mijn koffertje makkelijk erbij gepast. Anyway, anderhalf uur later zette ik mijn eerste stapjes op Zanzibar. De eigenaar van het appartement is Nederlands en erg aardig. Het appartement zelf is ook een paleisje en momenteel nog voor mij alleen tot er in april drie meiden mij komen vergezellen.
7 februari - De volgende dag staat er een citytrip door Stone Town op de planning. En wel een privé tour door Khamis. Een hele vriendelijke gids, die uitgebreid verteld over Stone Town en Zanzibar. Aan het eind van de tour blijkt dat hij de hele tour nog een keer gaat doen met twee Franse toeristen. Hij vraagt of ik nog een keer mee wil, en aangezien ik verder toch niks beters te doen heb loop ik de hele route gezellig nog een keer mee in het Frans, haha. Een tweede keer blijven er toch altijd weer andere dingen hangen. Stone Town doet me een beetje denken aan de oude medina’s in de steden van Marokko. Allemaal kleine straatjes die je aan een doolhof doet denken en waar je dus ook erg makkelijk verdwaald (nu nog na 3 weken).
8 februari - Op donderdag ga ik kennismaken in het ziekenhuis waar ik stage ga lopen. Ik word eerst ruim een uur van hot naar her gestuurd, maar uiteindelijk kom ik bij iemand die met me gaat zitten en daarna krijg ik nog een rondleiding langs alle afdelingen. Op vrijdag en de daaropvolgende week zal ik iedere dag op een andere afdeling staan. Vrijdags begin ik op de spoedeisende hulp. Er zijn veel materialen beschikbaar en het niveau van de Engelse taal is bij de meeste medewerkers erg hoog omdat ze zijn opgeleid met Engels als voertaal. Dat is al erg fijn al blijft het met de patiënten vrijwel alleen bij een formeel hallo en hoe gaat het. Meestal krijgt je als automatisch antwoord ‘I’m good thank you’, terwijl ze net binnen zijn gekomen op de spoedeisende hulp (verdacht als je het mij vraagt ;p ). Ik weet verder niet of ik gewoon net een slechte dag had op de SEH maar in de 8 uur die ik daar gezeten heb, zijn er denk ik 5 patiënten binnengekomen, waarvan sommige gewoon binnen komen wandelen en een paar medicijntjes later ook weer naar buiten lopen??? Op de vraag wat er aan de hand was kreeg ik als antwoord dat hij zich gewoon niet zo lekker voelde.
12 februari - De volgende afdeling is de eerste etage, oftewel gynaecologie en pediatrie. Helemaal mijn ding! #not. Deze dag loop ik in de ochtend samen met 2 Deense studenten mee. We krijgen tekst en uitleg over verschillende onderwerpen en de medewerkers zijn ook hier weer allemaal even vriendelijk. Ook deze afdeling heeft verrassend weinig patiënten, maarja het blijven wel kinderen en zwangere vrouwen. Oftewel, snel door naar de volgende afdeling ;P.
13 februari - Dinsdags sta ik op de operatiekamer. Tot nu toe wel de meest interessante omdat ik voor het eerst iets van structuur lijk te herkennen in wat ze aan het doen zijn. ’s Ochtends is er een teamoverleg en wordt de voorgaande dag geëvalueerd en de komende dag besproken. Eveneens weer allemaal leuke mensen die me willen betrekken bij wat ze aan het doen zijn. De eerste operatie die ik mee kijk is er een waarbij er cysten van de eierstokken worden verwijderd, geschatte duur: 45 min…. 4 uur en 35 cysten later was de operatie eindelijk afgelopen en kon ik eindelijk even zitten! Na meerdere operaties ging ik ietsje later (dit keer 18.00 uur) naar huis en ben ik gaan uiteten met de eigenaar van het hotel en zijn vriendin.
14 februari - De volgende dag stond de afdeling op de planning waar ik het meest naar uitkeek, namelijk de orthopedische afdeling, oftewel mensen die dingen breken enzo :) In de ochtend stond er een operatie op de planning en mocht ik van de arts meekijken. Er was een jongeman waarbij de externe fixatie van zijn onderbeen verwijderd ging worden, in de hoop dat het bot al aan elkaar aan het groeien was, geschatte duur: 45 min… Het bot was echter allesbehalve goed aan elkaar gegroeid wat ertoe leidde dat ik getuige mocht zijn van de gewelddadige ingrepen van de arts (jezus wat een kracht heeft die man whaha. Ik had het vrij koud, maar hij stond te zweten van de inspanning). Aangezien het de bedoeling was dat ik de verpleegafdeling zou zien in plaats van de operatiekamer, ben ik na 3 uur toch maar weer teruggegaan naar de afdeling, waar het eveneens helaas totaal niet druk was.
15 februari - De derde etage bestaat uit paar verschillende afdelingen namelijk de algemene chirurgische afdeling, de algemene medische afdeling en de postoperatieve gynaecologie gevallen. Hier is dus van alles wat te zien en voor het eerst zie ik meer dan 5 patiënten op een dag. Ook is er een patiënt met een intens grote wond (vanwege diabetes), waar ik uiteraard erg enthousiast van wordt :D.
16 februari - Vrijdags staat alweer de laatste afdeling op de planning, de Intensive Care en de High Dependance unit. Samen hebben ze ruimte voor 12 patiënten maar momenteel hebben ze er 2, waarvan er 1 vandaag verplaatst wordt naar de algemene afdeling. De resterende patiënt lijkt op een plantje dat af en toe stopt met ademen.. Al met al vond ik het heel interessant om alle afdelingen gezien te hebben en ook om de meeste medewerkers nu wat beter te leren kennen. Ondanks dat ik mijn hoop had gezet op de orthopedische afdeling heb ik toch gekozen voor de derde etage, grotendeels omdat het toch wel essentieel is dat er überhaupt patiënten zijn als ik iets wil leren en ook omdat er veel verschillende casussen aan bod komen.
Voor het weekend heb ik vrijdagavond met een Deens meisje afgesproken dat ik naar haar farewell party kom. Zij vertrekt namelijk de dag erna. De Denen zitten schijnbaar met een groep van 20 man in de buurt van Stone Town allemaal samen in een huis en nu gaan ze met een groot gedeelte van de hele bups op stap. Leuke mensen leren kennen, gekke dansjes gedaan en laat naar bed gegaan. Een prima avond dus! De dagen erna lekker op het strand gelegen in Stone Town en Mbweni Ruins met de Duitse dames. Een prima weekendje zo.
19 februari - Aangezien mijn keuze is gevallen op de derde etage start ik mijn derde week dus daar, waar ik zoals overal, hartelijk ontvangen wordt. De meeste collega’s zijn vooral blij als ze horen dat ik voor ruim 4 maanden blijf, daar hebben we tenminste wat aan! Wel word ik regelmatig voor dokter aangezien, maar misschien dat dat door mijn extreemgrote witte labjas komt haha! Een van de meiden (Glady) heeft een heel mooi zusterspakje, anders dan de andere. Toen ik vroeg hoe ze daaraan kwam zei ze:’ I had it made for me’. Oehalala. Dus heb ik haar gevraagd of ze mij een keertje mee op pad wilt nemen! Ze komt zelf uit Arusha en kent hier ook niet zo veel mensen, dus ze vraagt of ik een keer bij haar wil komen lunchen. De dag erna gaan we bij haar lunchen en zie ik hoe ze woont. Nogal klein. Een groot bed, een bank, een kleerkast, een koelkast, 3 tafeltjes en een paar krukjes allemaal op elkaar gepropt in een geschatte 15 m2 (dan voel ik mij wel een beetje asociaal met mijn villa). Glady vertelt dat dit plekje ongeveer 130.000 shilling in de maand kost (tegenover bijna 900.000 shilling voor mijn appartement). Daarentegen heb ik natuurlijk wel een ander budget. Zij krijgt voor een 12 uur durende shift in het ziekenhuis namelijk 20.000 shilling. Dat is ongeveer €7,50 en dat is dan voor de hele dag (dat is in Nederland nog niet eens het uurloon….).
Voorderest houd ik me op afdeling vooral bezig met het observeren van de medewerkers en het erachter proberen te komen hou de gang van zaken is op de afdeling. Een vrij lastig karwij moet ik zeggen. Iedere drie dagen wisselt het team en sta ik weer met andere collega’s op de vloer, die het allemaal weer op een andere manier aanpakken. Maar beetje bij beetje begin ik steeds meer de taken duidelijk te krijgen.
Verder ben ik deze week ook voor het eerst mee gaan sporten. Laatst kwam ik namelijk toevallig een collega op straat tegen in trainingsoutfit, ze was onderweg naar de fitness voor haar aerobicsles. Aangezien ik verder nog weinig sportopties ontdekt heb, wilde ik deze optie graag wat verder onderzoeken. In één woord HI-LA-RISCH hahaha. Allemaal vrouwen en allemaal zonder conditie. Of misschien lijkt dat zo, omdat de helft helemaal verpakt in doeken aan het sporten is (gaat ook niet echt handig he dames ;)). Het eerste gedeelte bestond uit wat warming up oefeningen die niet heel spannend waren, maar wat menigeen toch al aan het hijgen bracht. Vervolgens ging de muziek aan en standje Turbo bij de docent! Whaha, letterlijk NIEMAND kon het ritme bijhouden en nu (5 dagen later) heb ik nog steeds spierpijn hahaha. Geweldig! Aan het eind van de les kwamen een aantal dames lachend naar me toe en vroegen of ik morgen weer kwam. Dàt is hem helaas niet geworden met mijn spierpijn, maar ik ga zeker vaker naar de aerobicsles hihi!
23 februari - Voor het weekend staat er weer een avondje sporten op de planning en ga ik vervolgens met een paar collega’s naar een lokaal tentje wat eten. De zaterdag ben ik met Glady op pad geweest om stof te kopen voor mijn zusterpakje en jawel, 4 uur later had ik stof :p. De kleermaker was er helaas niet dus kwamen we op zondag terug en toen was hij er wel. Vervolgens mijn maten opgenomen en betaald en hij zou woensdag klaar zijn :) De rest van de dag heb ik mezelf lekker met een boekje op het strand geparkeerd ^^
Liefs uit Zanzibar
Rachelle
-
01 Maart 2018 - 10:40
Mia:
hoi meiske .
wat een leuk verslag zit te genieten van je verhaal.
en van de geweldige dingen die jij mee maakt.
nu krijg je ook meer te zien wat verpleging en verzorging inhoud.
en is het voor jou ook fijn in welke richting jij je werk wilt gaan doen.
geniet nog van je tijd in Zanzibar en vooral van de warmte .
dikke knuffel xxx oma -
01 Maart 2018 - 13:57
Papa:
Hoi meid,
Spannend verhaal. Eerste weken zal wennen zijn. Gelukkig heb je al ervaring in SA op gedaan.
Ben benieuwd naar dat zusterpakje haha.
Leuk dat je nieuwe mensen leert kennen. Boeiend is de andere culturen leren begrijpen.
See you soon!
Papa
-
06 Maart 2018 - 21:57
Anke:
Hallootjes!
Nu ik dit zo allemaal lees over dat zusterpakje. Mis ik toch wel een hele belangrijke foto of Facebook. Jij in je nieuwe zusterpakje. Hopelijk is dit zusterpakje heel wat mooier voor over je berencostuum met de Carnaval dan dat van de zusteronderdelen die je van Mannes kreeg. Ik snap wel dat je je verschuilt onder die veel te grote witte jas.
Misschien dat mensen ook wel Yes I'm fine zeggen omdat ze bang zijn van blanke vrouwen in een grote witte jas. Wie weet hoe het wordt als je een leuk zusterpakje aan hebt ;)
Leuk om te lezen dat je wel veel met mensen gaat eten en het doolhof van Stone Town kan ontdekken.
Hopelijk wordt je niet te bruin in de zon want hier in NL doen we alleen aan mooie lijntjes :)
Veel plezier nog. Ik wacht op de foto's op facebook ;)
Groetjes,
Anke
-
09 Maart 2018 - 13:42
Loes:
Geweldig Rachelle!
Ontdek, leer en geniet. Daar ben je voor gegaan.
Het duurt nog lekker lang, maar wanneer je terugkeert zal dit zijn met een grote schat aan persoonlijke en professionele ervaring. Wanneer je tegen die tijd met je bruine koppie tegenover me zit hoor ik heel graag je verhalen!
Take care.
Lieve groetjes,
Loes van der Linden (Fontys Hogeschool Mens en Gezondheid)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley