The holiday!

23 maart - Afgelopen weekend ben ik op kamp geweest met de WGILS en BIA. Vrijdag zouden we om 3 uur vertrekken, maar (erg verrassend) vertrokken we pas om half 5. Waarom? Geen idee... Het was een uur rijden met de bus en eenmaal in Malmesbury aangekomen, hebben we eerst drie keer een rondje stad gedaan omdat de buschauffeur niet precies wist waar we moesten zijn. We sliepen in een accommodatie genaamd Almond Bridge waar er eerst nog een hoop gedoe was over de kamers. SCORE had namelijk een reservering gedaan voor 65 mensen maar niet alle kinderen zijn op komen dagen dus dan zou je denken dat er kamers over blijven. Voor de volwassenen die mee waren wilden we daarom allemaal een eigen kamer, want er was toch al voor die kamers betaald. Maar toen bleek dat er zelfs voor 50 man niet genoeg kamers waren. Songelwa (de manager) heeft daar dus een hoop stampei zitten bouwen en uiteindelijk was het soort van geregeld, maar sliep er wel een meisje bij mij op de kamer. Het programma was erg druk en we liepen dus al meteen een paar uur achter, gelukkig stond mijn vragenlijst wel in het programma en heb ik die kunnen doen. Nu is het dus tijd om al die antwoorden te gaan invoeren (rotkarwei). De dagen beginnen om half 8 met het ontbijt, gevolgd door een bom sessies, dan lunch, weer een bom sessies en daarna avondeten. Omdat de sessies erg lang duren worden helaas de leuke dingen zoals activiteiten geschrapt en zitten we vaak na het avondeten weer in de tent om de sessie van eerder die dag af te maken. Beetje jammer omdat dat niet echt ten goede komt van het energieniveau. Tussendoor worden er soms wel energizers gedaan maar die helpen maar voor eventjes en dan kakt iedereen weer in. De groep is erg leuk en een aantal mensen proberen ook tijdens het eten voor mij Engels te praten. Het zijn allemaal middelbare school leerlingen dus in principe zouden ze Engels moeten kunnen spreken, maar dat blijkt toch lastiger dan gedacht, vooral voor een grote groep. Dat is ook een van de redenen denk ik dat de sessie zo langzaam gaan. Wanneer er een vraag gesteld wordt, steken meestal dezelfde mensen hun hand op en de rest houdt lekker hun mond. Maandagavond waren we voor de verandering wel een keer op tijd klaar en hebben we in de avond allemaal bordspelletjes gedaan. Erg populair was slangen en ladders, dat ik gewonnen had :) en daarna ben ik een ander bordspelletje aangegaan waar ze eigenlijk geen naam voor hadden. Ik heb ze dus maar de Nederlandse naam geleerd, namelijk ‘ Mens erger je niet’. Toen ik ze uitlegde wat het betekende vonden ze het maar een rare naam, want dit spel was erg was soms wel erg frustrerend! Haha. Ik denk dat we een uur gespeeld hadden en toen had nog steeds niemand een poppetje in de thuisbasis, dus toen zijn we er maar mee opgehouden aangezien het alweer laat begon te worden.
Ik heb een heleboel filmpjes en foto’s gemaakt, joh wat kunnen die Zuid-Afrikanen zingen en dansen! Ze hebben ook voor iedere gebeurtenis zowat een lied en daarom vroegen ze mij of ik ook wat liedjes en dansjes uit Nederland kon laten zien. Ik had eigenlijk geen flauw idee wat een typisch Nederlands lied of dans was en ik kwam al snel uit op de vogeltjesdans, kabouterplop dans, klompendans en een aantal carnavalsklassiekers... Ik schaam me bijna voor mijn land, de klompendans ziet er echt mallotig uit dus heb ik het een aantal mensen op youtube laten zien en iedereen moest erg veel moeite doen om zijn lach in te houden, inclusief mezelf. Dinsdag zijn we na de lunch weer naar huis gegaan. De hele terugreis hebben ze alle liedjes die ze geleerd hebben, gezongen en heb ik nog een aantal leuke filmpjes gemaakt. Misschien dat ik er een aftermovie van maak ofzo, dan kan het sportcentrum die ook gebruiken voor andere jaren.
Vandaag ben ik vooral druk eigenlijk met het uitzoeken welke laptop ik kan gaan halen, aangezien de mijne nu offcieel overleden is (R.I.P.) Hij start helemaal niet meer op en als hij opstart is het na 15x proberen en ben je minimaal 1 uur verder. Als je dan ook nog een programma wilt opstarten ben je weer een half uur verder, en als je het programma dan daadwerkelijk gaat gebruiken hangt hij vast en moet je hem weer uit duwen. Erg nuttig dus haha en tijd voor een nieuwe zodat ik weer verhaaltjes en foto’s kan uploaden en met jullie kan skypen :)

24 maart - Vandaag is Goede vrijdag dus het sportcentrum is dicht. Met pasen gaat zowat heel Zuid-Afrika op pad naar familie dus je ziet iedereen met tassen en spullen sjouwen. Verder staat Pasen hier niet in het teken van eitjes, maar in het teken van Kerry Fish. Iedereen heeft het er al de hele week over en ik ben wel heel benieuwd hoe die kerry fish dan smaakt. Mijn hostmama bakt hem helaas niet zelf maar heeft hem door iemand anders laten maken. Het is een vis gebakken met ui en een erg kruidig en redelijk pittig sausje. Toen ik mijn bord klaar ging maken ging ik de vis opwarmen en toen ik het uit de magnetron haalde keek mijn mama me heel verbaast aan. Blijkbaar hoor je deze vis koud te eten hahaha, weet ik veel! ;D Maargoed, ik ben nog steeds van mening dat hij warm beter smaakt dan koud. In de middag heb ik met Finn, Sebastian en Reyer een poging gedaan om naar Paarl Rock te gaan. De op een na grootste granieten rots ter wereld (heb ik me laten vertellen). De wandeling naar de ingang van het reservoir duurde helaas al dik een uur en daarna moest de wandeling naar Paarl Rock nog beginnen en deze zou ook 2 uur duren. Het was ondertussen al best laat en dus hebben we een sprintje omhoog getrokken. We waren er al binnen een half uurtje en al snel trokken we de conclusie dat we niet op Paarl Rock stonden, maar op zijn buurman. Het uitzicht was er echter niet minder mooi door denk ik. Het was een stijle klim omhoog en ook niet heel prettig om weer naar beneden te gaan. Ik voelde mijn kuiten aardig branden haha. De taxi's vanuit Paarl gaan tot een uur of 6 terug naar Mbekweni en daarna ben je de pineut dus snel gingen we weer naar beneden. Op de weg terug kwamen we een 'bakkie' tegen waarin we mee konden rijden tot beneden. #realsouthafricanfeeling. Het was dus niet helemaal gelukt en er is nog veel meer te zien in het reservoir, dus ik wil zeker nog een keertje teruggaan.

25 maart - Vandaag is het zaterdag en normaal is het sportcentrum dicht. Er is in de ochtend een begrafenis dus ik zit nu dit verhaaltje te typen met een achtergrondkoor. Omdat ik mijn nieuwe laptop even moet inwerken ben ik dus vandaag hier, en blijkbaar was de big boss niet zo blij dat er bijna geen volunteers aanwezig waren donderdag (blijkbaar was ik niet de enige die niet op stage was), maar dan nog vind ik dat ik een geldige reden heb, want zonder laptop kan ik niet zo veel behalve met de kindjes sporten. Vanavond gaan we met de hele familie naar een optreden van mijn 'broer' in Kaapstad (Observatory), hij zingt een soort jazz achtig. De heenweg er naartoe was al een hele klus, met z'n 9en in een auto die bedoeld is voor 7 en niemand die eigenlijk precies weet hoe we op de bestemming moeten komen. Omdat ik er mega slim uitzie ofzo (?) kreeg ik de hele tijd de navigatie in mijn handen geduwd en moest ik als buitenlandse de weg gaan wijzen. Ik snapte er helemaal niks van en uiteindelijk zaten we helemaal verkeerd, dus toen heb ik mijn eigen navigatie maar aangezet. De Nederlandse navigatiestem bracht goed te stemming erin en in no-time waren we op de juiste plek. Iets later dan gepland, maar hé, de ster van de show is zelf ook nog niet aanwezig dus wat maakt het uit. Helaas had de band pech gehad onderweg dus had hij wat vrienden opgetrommeld die met hem muziek voor ons kwamen maken. Want hij baalde toch wel gigantisch dat het allemaal mis ging, net nu zijn familie kwam kijken. Uiteindelijk denk ik dat ik deze optreden nog leuker vond dan wat hij normaal doet, met allemaal gekke Afrikaanse instrumenten en liedjes die het publiek lekker kon meezingen (op mijn gelalalala na). Helaas wil niemand met mij de zondag hier doorbrengen, anders was ik nu in kaapstad blijven slapen. Maar dat ik nu naar huis ga, is ook niet zo heel erg. Na al die wijntjes in het Happy Hour met mijn buurvrouw, kan ik wel wat slaap gebruiken haha!

28 maart - Op de een of andere manier heb ik het toch weer voor elkaar gekregen om iets op het programma te hebben vandaag. Gisteren heb ik een vriendinnetje van Noor uit Nederland gecontact, zij is hier ook op stage met nog een aantal meiden en zij wonen in Observatory, Kaapstad. Om half 10 stap ik samen met mijn hostmama op de trein en komen we om half 12 aan in Kaapstad waar Odwa op ons aan het wachten zou moeten zijn. Geen Odwa te bekennen dus vermaken we ons even met de Tafelberg fotolijst op het stationsplein. Wat ik wel grappig vond is dat er opeens iemand naar me toe kwam en zei dat hij al heel lang in Kaapstad woonde maar nog nooit heeft beseft dat dat een frame was voor de Tafelberg. Weer wat geleerd dus voor hem! Om half 1 kwam Odwa eindelijk aankakken met zijn net-uit-bed-hoofd en namen we samen de taxi naar Observatory en heeft hij me afgezet bij de dames thuis. Net op tijd want we zouden om 1 uur vertrekken. Met Marlieke, Nicki en Kim gaan we nog een ander meisje, Anouk, ophalen en met zijn vijven gaan we op zoek naar het Zipline gebeuren. De meiden hebben met zijn drieën een autootje voor de tijd dat ze hier zijn, en dat is wel heel relaxed kan ik je vertellen. Het ziplinen was in de buurt van de Kirstenbosch Gardens en erg gaaf. Met een jeep werd je een stuk de berg op gereden en daar begon het parcours naar beneden per touw. Van de ene berg naar de andere berg en weer terug. Gezekerd aan een touwtje van een berg af springen en hopen dat het je veilig aan de overkant weer afzet. De omgeving vond ik heel mooi en op een paar stukken van de route had je aan beide kanten een goed ver uitzicht op de stad en op de zee. 2 van de 7 stukken moest je met zijn tweeën doen omdat er aardig wat tegenwind stond en door het lage gewicht je dan veel te snel stil kwam te hangen. Ik mocht fijn met de instructeur die lekker voor mij deed remmen zodat ik kon filmen, wat trouwens heel erg gefaald heeft dus dat laat ik alleen op verzoek zien whaha! Een dik uurtje later zat het avontuur er alweer op en zijn we even naar huis gegaan om mijn spullen te halen en daarna zijn we wat gaan eten in het Obz Cafe. Wat begon met 'zullen we 2 pizza's met zijn alle delen' eindigde in 'okee, dan pakken we allemaal een eigen en doen we wisselen', want iedereen had toch best wel honger. De meiden hebben me daarna naar huis gebracht, erg lief :) Zo hoefde ik niet weer dat pokke end met de trein terug en konden zij een kijkje nemen in de township waar ik woon en eens rondkijken in een huisje. Al moet ik toegeven dat ik relatief luxe woon, dus dat geeft niet echt een goed beeld haha. Al met al heb ik weer een hele leuke dag gehad en nog meer leuke mensen leren kennen. Op naar het volgende avontuur, want morgen start het 'Back to Basics' kamp alweer met de Young Leaders in Franschhoek!

Tot snel weer!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx