Thandi Bongo Mfene

12 februari - Vandaag toch weer rond 8 uur uit bed, omdat het met de warmte (en de veel licht doorlatende gordijnen) niet echt te doen is om lang in bed te blijven liggen. Na de lunch zouden we naar mijn gastgezin gaan dus in de ochtend ben ik nog bij een sessie aangesloten over leiderschap, die erg leuk was! Helaas kwam ik er vandaag pas achter dat er ook een zwembad op deze accommodatie was, maar ik had wel ook gisteren nog een bad ontdekt! Ik moest hem wel eerst even goed schoonmaken maar daarna ben ik toch echt even heerlijk in bad geweest met een ontspannend muziekje. :) Aangezien het allemaal maar lang duurde hebben we nog op de accommodatie avond gegeten en zijn we daarna naar mijn gastgezin gegaan. Bij een klein roze huisje wordt ik afgezet door Nceza en Wendy en maken we even een praatje met mijn nieuwe mama en tata. Mijn hostmama is vooral heel erg blij dat ik er ben, een “oud” vrouwtje, erg uitbundig en ligt iedere 10 minuten in een deuk om iets? Een van de eerste dingen die ze me vraagt (evenals Wendy) is of ik een föhn bij me heb? Toen ik nee zei keken ze me allebei erg verbaast aan, ‘But how are you gonna dry your hair then?!’ ‘Eh, it just dries up itself’ (naaah dat was me toch een raar antwoord, gekke Nederlanders!). Mijn hosttata is een oud grappig kereltje, hij heeft een been geamputeerd en zit in een rolstoel of loopt rond met krukken. Hij spreekt ook Afrikaans dus hij vindt het erg leuk dat ik uit Nederland kom, de talen lijken namelijk heel erg op elkaar. Al snel wordt er gediscussieerd over mijn nieuwe Xhosa naam, want Rachelle is veel te moeilijk. Het wordt Thandi, wat ‘de geliefde’ betekend in Xhosa. De volledige naam wordt dan: Thandi Bongo Mfene (waarin Mfene de clan naam is, waaronder blijkbaar heel veel mensen vallen). Mijn broertjes wonen blijkbaar allebei in Kaapstad en zal ik maar heel weinig zien, maar in plaats daarvan loopt Kanya hier rond, een kleindochter van 2,5 jaar oud (mijn favoriet…..). Mijn kamer is prima met een fijn bed, een kast, een bank en 2 tafeltjes waarop ik wat spullen kwijt kan. Ook hebben we een prima keuken en woonkamertje, alles is alleen wel een beetje vies en dan vooral de badkamers en wc… Ik krijg de neiging om alles schoon te gaan maken, maar een stemmetje zegt me dat het zinloos is… ’s Avonds zijn we nog even langs Finn (de Duitse jongen) gegaan, omdat hij schijnbaar erg dichtbij woont. Hij zit hier al een half jaar en blijft in totaal een jaar. Als we teruggaan naar ons huisje laat mama zien waar de kleine winkeltjes zitten en bij thuiskomst ging iedereen naar bed.

13 februari - Mijn eerste nacht in de township goed en wel overleeft, alleen denk ik dat ik zo’n 15 muggenbulten rijker ben. Wantrouwig ga ik naar de douche, die eerst grondig geïnspecteerd wordt op ongedierte. Na een fijne en zelfs warme douche wordt er ontbeten, in de zin van: hier staat alles, pak maar waar je zin in hebt. Een eettafel ontbreekt dus we eten voor de tv. Vanmiddag komt er familie uit Kaapstad en als het mogelijk is kunnen we even mee naar Kaapstad om naar ‘mijn broer’ te kijken die blijkbaar goed kan zingen en een show heeft. Een gezin met 3 jonge kinderen komt langs en samen met de 2 oudste en het alarm (aka Kanya) gaan mijn hostmama en ik naar de winkel. Omdat het zaterdag is, is het erg druk en we gaan in de rij staan om prepaid elektriciteit te kopen (lijkt iedereen hier te doen). In de winkel wil het alarm per se het karretje duwen ook al komt ze er nauwelijks bij en als je het karretje aanraakt gaat het alarm af. We komen een bekende tegen en zonder dat we het merken valt het alarm met karretje en al om, je zult begrijpen dat de snooze knop het komende uur defect was. (Ik kan het niet helpen dit ik dit grappig vond.) De hele winkel keek ons zowat aan, en dit keer niet omdat ze een ‘mlungu’ zagen (een witte). Zoals verwacht zat een retourtje Kaapstad er dus niet meer in en sluit ik de dag af met het invullen van Janneke’s sudoku (nadat hij 2 keer fout ging).

14 februari - Terwijl de rest van de familie op weg gaat naar de kerk (ong. 80% van de Zuid-Afrikaanse bevolking is gelovig), laten ze mij achter in het huisje en kan ik lekker op mn gemakje wakker worden en een zondags eitje bakken. Wat ik erg relaxed vind, is dat ik van mn gastgezin vooral moet doen en laten waar ik zelf zin in heb, en een gil moet geven als ik iets nodig heb. Ook heeft mijn hostmama me al aan heel de straat voorgesteld dus ook alle buren houden een oogje in het zeil ;). In de middag ben ik met Wendy een stukje gaan wandelen en heeft ze me een aantal plekken in de Township laten zien, zoals een paar scholen, de bibliotheek en het uitgaansgebied. Als ik zo samen met Wendy door de straten loop merk je toch nog dat heel veel mensen je aanstaren. De mannen eerder bewonderend en de vrouwen eerder verafschuwend (ik kom ten slotte om hun goede mannen te stelen). Als we terug komen heeft mijn hostmama zich uitgesloofd in de keuken en eten we rijst, kippenpootjes en een mengsel van wortel, ui, olie en kruiden (erg lekker!). Na het eten gaan we nog even op bezoek bij een mevrouw die lid is van een soort van oudere club. 3 keer per week komen ze bij elkaar om gewoon even buiten de deur te zijn en ik vertel haar over het programma dat ik hoop te kunnen gaan opzetten voor juist die doelgroep. Ze zegt dat als het zo ver is ik zeker een keer langs moet komen om het te promoten en dat de mensen het waarschijnlijk erg leuk zullen vinden. Weer een paar handige connecties rijker, kon ik nu maar al die moeilijke namen onthouden -_-‘

15 februari - Ik weet niet zeker of dit nou mijn eerste officiële stagedag was, aangezien ik Stefan (van SCORE) nog steeds niet gesproken heb. Morgen neem ik mijn laptop maar mee zodat ik wat te doen heb. Maar goed, vandaag heb ik uiteraard ook niet uit mijn neus zitten eten, maar omdat er niet echt een plan was heeft Tim me meegenomen naar de school waar zijn klasje met de gehandicapte kinderen zit, om te kijken hoe het er daar aan toe gaat. Tim en ik lopen weer verder en we krijgen het over een aantal statistieken die ik eventueel zou kunnen gebruiken voor mijn scriptie. Hij verteld dat die niet zo betrouwbaar zijn omdat de regering haast van niks op de hoogte is. Het inwoners aantal staat volgens hen namelijk op 20.000, maar loopt volgens Tim makkelijk naar de 50.000. Ook de criminaliteit statistieken geven hoogstwaarschijnlijk maar de halve waarheid. De politie is namelijk erg corrupt en wanneer je bijvoorbeeld iemand neersteekt, is het heel normaal om de agent wat geld te bieden en weet geen mens dat het ooit gebeurd is. Al deze dingen gebeuren vooral in de wijk met de echte golfplatenhuisjes (dichtbij het treinstation), het overgrote deel van de mensen die daar wonen is ook niet geregistreerd. Tijdens onze wandeling begin ik al een paar dingen te herkennen en de route van mijn huis naar het Sport Centre is erg makkelijk. Een andere stagiaire van de andere kant van het land, woont letterlijk bij mij in de straat dus we spreken af om morgen samen naar het Sport Centre te lopen. Voor het avond eten help ik mijn gastmama met koken, het wordt mieliepap (pap van maïsmeel) met een prutje van vis (sardientjes geloof ik?), tomaat en ui, wat eruit ziet en ruikt als kattenvoer maar redelijk oké smaakt. In mijn huis heb ik geen wi-fi maar op het Sport Centre wel, dus dat is goed te doen, zeker omdat ik een prepaid internet bundeltje heb voor mijn telefoon.

17 februari - Vandaag de eerste Staff Meeting gehad, dus al het personeel van dit Sport Centre en Stefan. We hebben wat dingen afgestemd voor mijn scriptie en besproken wat ik hier precies ga doen. Ik zal deel uit gaan maken van WGILS (Women and Girls In Leadership through Sport) en de sessies van hun bijwonen. Dit is ook een van de groepen die ik zal gaan onderzoeken samen met Brothers In Action en Young Leaders. Vooral de Young Leaders groep is nu nogal uit elkaar gevallen, dus dat wordt nog wat. Verder mag ik gaan starten met het opzetten van het programma voor ouderen/werkloze, dit zal eerder als doel ontspanning hebben dan fit worden (denk aan yoga, pilates, etc.). De mensen die ik er tot nu toe over gesproken heb zijn erg enthousiast, dus dat geeft goede moed voor als het eenmaal zo ver is. Voor nu moet ik vooral een plan gaan uitzetten en gaan polsen wat de mensen hier graag zouden willen. Naast het programma voor de ouderen (waar ik nog een leuke naam voor moet verzinnen, SUGGESTIES ZIJN WELKOM!), krijg ik de verantwoordelijkheid om de 24h aerobics marathon te organiseren. Ik moet dus een team om me heen gaan creëren met wie ik dat ga doen en SCORE wilt graag dat ik het vooral zo groots mogelijk aanpak (dus dat klinkt als een uitdaging!) en ook andere communities in de omgeving betrekken. De afgelopen jaren heeft er wel een 24h football toernooi plaatsgevonden wat een groot succes was, maar nu willen ze het ook proberen met een minder populaire sport. Het aerobics programma dat hier wekelijks draait is te danken aan de Drakenstein Prison dus zij hebben al aangegeven graag deel uit te maken van dit evenement. Een hoop dus om mee aan de slag te gaan! Gisteren was niet heel productief en doordat het erg hard waaide en dus redelijk fris aanvoelde ben ik best wel verbrand. Daarnaast heb ik eens goed om me heen gekeken en beseft dat ik eigenlijk in een onwijs mooie omgeving ben. Ik had een panorama foto gemaakt van het uitzicht vanaf het Sports Centre maar die ben ik vergeten te uploaden, dus die houden jullie van me te goed. Mijn host mama is een Xhosa lerares op een basisschool dus ik wil jullie binnenkort een verhaaltje in Xhosa schrijven!..... Nee grapje, maar wel een klein woordenboekje ;)

Ngizokubona later (see you later)


Liefs, Rachelle